Friday, 2 September 2016

पाऊलवाट


पाऊलवाट

 

प्रेम माझे तुझ्यावर,
आहे ऐवढे खास,
मोगऱ्याचा गंध जसा,
दरवळे हमखास .

रोखुनीया मार तु,
तुझ्या नजरेचे बाण,
आवडेल मला जरी
गेला माझा प्राण.

दुरदुर शोधतो तुला,
तु नसशी समीप,
मनाच्या त्या कोपऱ्यात,
तुच तु अमाप.

या जन्मी शक्य नाही,
जरी दोघांचे मिलन,
भिन्न दोन ध्रुव,
कसे येणार जुळून.

म्हणुन पुन्हा फिरलेत डोळे ,
तुझी पाहुनी या वाट,
दिसते जरी सोपी तरी ,
अवघड ही पाऊलवाट .


 

 

कवी :-प्रसाद वाचकवडे

 

No comments:

Post a Comment

कट्यार........

खुप दिवसांनी कवितेचा दुष्काळ संपला...... कट्यार........ भारलेली ती सकाळ , दवबिंदु शिंपीत होती , लाजुनी हसणे तुझे ते , त्यावर...