कट्यार........

खुप दिवसांनी कवितेचा दुष्काळ संपला......

कट्यार........

भारलेली ती सकाळ ,

दवबिंदु शिंपीत होती ,

लाजुनी हसणे तुझे ते ,

त्यावरी कोटीच होती.

जाहलो मग मी समोर ,

मोह झाला स्पर्शण्याचा,

भिडली ही नजरेस नजर,

अन् कट्यार ती आरपार होती.

व्हावे मी जखमी कितींदा ,

जाहली ही आता सवय,

अडखळतो पुन्हा त्याच वळणी ,

जी तुझी पायवाट होती.

केला मी निर्धार पक्का ,

तोडुनी टाकावेत बांध ,

भावना गुंफावी शब्दात ,

जी अंतरी खोलात होती .

आला तो दिस अखेर सोन्याचा ,

तु माझ्या समोर होती ,

भावना एकवटल्या ओठी ,

अन् तीथेच दुःखाची नांदी होती .

नजर जाता अनामिकेवर ,

चमकली ती अंगठीच होती ,

तुटल्या भावना क्षणार्धात ,

ती माझी काळरात्र होती.

                                    कवि- :प्रसाद वाचकवडे